Κ ι θ ά ρ α - Η Αμοργός της καρδιάς μου... (Stefania)

Κλείνω τα μάτια και χαμογελώ
κι όλα εκεί είναι φυλαγμένα
στολίδια ακριβά που δεν ξεχνώ
μέσα στα χρόνια σκονισμένα...
ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό

Κλείνω τα μάτια και τραγουδάω
στιχάκια που μ’ έχουν ξαγρυπνήσει
με μια παλιά μουσική ξυπνάω
αυτά που άλλοι έχουν πατήσει
Και είναι καλά! Λες και μεθάω

Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω
σ’ όλους τους δρόμους που σεργιάνεψα
ξέρω είναι αργά και όμως παλεύω
εκείνες τις κορφές που αγνάντεψα
σαν τυφλός να ξαναδώ γυρεύω

Κλείνω τα μάτια κι’ όλους συγχωρώ
κανείς δεν θα μου κλέψει την στιγμή
την ώρα αυτή που μέσα μου κοιτώ
ψάχνει η καρδιά την άκρη να βρει
στην δικιά της χρυσαφιά Αμοργό…