Κ ι θ ά ρ α - O Παραμυθάς (Anemos)

Ήταν ενας άνθρωπος
λιγάκι μακρυνός
που ήξερε πολλά
μα δε μιλούσε.

Κι αμα του ζητάγαν να τους πεί
καμιά ιστορία αληθινή
το δάκρυ του πιο
μέσα του κυλούσε.

"μα τι νά 'ναι τάχα αυτό
που επιθυμείτε να σας πώ,
για το πόνο των ανθρώπων
και το τέλος,

ή για τη χαρά αυτή
που τη θέλουνε πολλοί
κι όσοι την έχουνε
τους πέφτει απο τα χέρια";

Τότε εκείνοι φεύγανε
με βήματα γοργά
φτύνανε και βρίζανε
στο δρόμο,

έτσι έμενε ένας άνθρωπος
λιγάκι μακρυνός
που ήξερε αρκετά
μα δε μιλούσε.

τον βρήκα να παραμιλά
με αλκοόλ στο χέρι
με κοίταξε και
μου πε με αγωνία.

"παλικάρι αν ήρθες ως εδώ
όλο ευτυχία γιομάτος,
λυπάμαι δε κρατώ
καμιά καλή ιστορία.

Μου 'χουν σωθεί απο καιρό
γι αυτό και ο κόσμος φεύγει".

Τον γνώρισα, του μίλησα
και γίναμε παρέα
ούτε ιστορίες του ζήτησα
μήτε παρηγοριά.