Κ ι θ ά ρ α - Aναγέννηση 4 (Ενοργανη μουσικη)

Ενας μεγαλος αριθμος συνθετων κατα τον 16ο αιωνα αρχισε να γραφει μουσικη χωρις λογια, για βιολα, λαουτο, κλαβεσινο αλλα και συνολα δωματιου.
Διαφοροι δημοφιλεις χοροι αποτελεσαν την πηγη πολλων τετοιων συνθεσεων. Οι συνθετες εκαναν τοτε το πρωτο βημα προς τις χορευτικες σουιτες της εποχης του μπαροκ.
Οι ισπανικες και αγγλικες σχολες των συνθετων του λαουτου και του κλαβιε ειδικευτηκαν στη μουσικη παραλλαγη και πιο συγκεκριμενα χρησιμοποιουσαν ενα δημοφιλη σκοπο και τον εμπλουτιζαν με περισσοτερα μουσικα στολιδια τα οποια απαιτουσαν μεγαλη εκτελεστικη ικανοτητα και επιδεξιοτητα.
Η πιο προηγμενη οργανικη μορφη μουσικης στην Ιταλια ηταν η καντσονα. Η καντσονα ηταν μια αντιστικτικη μορφη η οποια αργοτερα, κατα τον 17ο αιωνα, εξελιχθηκε στη φουγκα.
Το αντιστοιχο θρησκευτικο ειδος της καντσονας ηταν η σονατα. Και τα δυο αυτα ειδη αποτελουνταν απο πολλα διαφορετικα κομματια, που το καθενα βασιζονταν σε ενα διαφοερικο θεμα. Τετοιες ελευθερες συνθεσεις οπως η τοκατα, το πρελουδιο και η φαντασια εδωσαν δυνατοτητα για νεους πειραματισμους στις χρωματικες αρμονιες.
Τα ειδη αυτα γνωρισαν μεγαλυτερη αναπτυξη στα κατοπινα χρονια κυριως απο το το 17ο αιωνα και επειτα οπου εχουμε και τη σταδιακη γεννηση του υφους μπαροκ.