"Με την καρδιά τραγουδάτε" - Συνέντευξη Γιάννη Κούτρα στο kithara.gr
Ημερομηνία: 01/05/04, 05:25
Θέμα: Συνεντεύξεις


 

Με την καρδιά τραγουδάτε, απλά η φωνή είναι το εργαλείο.

 

Γιάννης Κούτρας

 

Αποκλειστική συνέντευξη για το kithara.gr που δόθηκε στις 26/4/04

 

Συνάντησα τον Γιάννη Κούτρα για τη συνέντευξη στο διάλειμμα μιας πρόβας και ομολογώ ότι είχα αρκετό τρακ, και λόγω του ότι ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνα συνέντευξη και λόγω του ότι πρόκειται για ένα από τα πολύ σημαντικά πρόσωπα της ελληνικής μουσικής, με πολύχρονη και σοβαρή εμπειρία. Τελικά η συνέντευξη κύλησε ευχάριστα και εκτίμησα πολύ το φιλικό κλίμα που δημιούργησε και το ότι είναι ένας ευγενικός άνθρωπος που δεν λέει μεγάλα λόγια και που ξέρει που και πως να βαδίζει με σταθερά βήματα στην καλλιτεχνική του πορεία. Τον ευχαριστώ θερμά για τον πολύτιμο χρόνο του που μου έδωσε απλόχερα.

 

Ευχαριστώ επίσης τον Θοδωρή που κανόνισε αυτή τη συνέντευξη και τον Δημήτρη (Dave) για το μεγαλύτερο μέρος της απομαγνητοφώνησης...

 

Βασίλης, για το kithara.gr

 

-----------

 

Πότε και πώς ξεκινήσατε τη μουσική σας καριέρα και πώς εξελίχθηκε μέσα στον χρόνο;

 

Το '74 με την αλλαγή, ξεκίνησα στην πλάκα παίζοντας σε μαγαζιά, σε μπουάτ, με φίλους ερασιτεχνικά. Εκεί με βρήκε ο Μάνος ο Λοΐζος. Πέρασε με μια παρέα και μου λέει "θα έρθεις μαζί μου να τραγουδάμε;" Ένοιωσα μεγάλη συστολή γιατί ήμουν δεκαοχτώ χρονών. Λέω, "ευχαρίστως". Ξεκινήσαμε με τον Μάνο κάναμε πολλές πρόβες και αρκετές συναυλίες. Μετά από τον Λοΐζο, επειδή ήταν φίλοι με τον Λεοντή, έκανα συναυλίες με τον Λεοντή, με τον Χρήστο τον Λεοντή και μετά συναντήθηκα με τον Θάνο Μικρούτσικο και κάναμε την μουσική πράξη, το Μπρεχτ, που είχε το "Άννα μην κλαις" μέσα και άλλα. Ήταν ο πρώτος δίσκος. Μετά ο Καββαδίας, Το "Πυρ των Δυνάμεων" του Σπανουδάκη, "Πίσω από την βιτρίνα" του Χατζηνάσιου, "Τσικαμπούμ" και λοιπά. Μια δισκογραφία που πρέπει να είναι γύρω στα 22 LP , ξέρεις τα LP τα παλιά λέω τώρα γιατί είμαι του βινυλίου ακόμα. Και γύρω στα 400 τραγούδια συνολικά γιατί έκανα και συμμετοχές σε πολλούς δίσκους. Προσπαθώ τώρα να τα αθροίσω τώρα γιατί στο σπίτι μου δεν έχω την δισκογραφία μου. Δεν το επεδίωξα. Οποίος έρχεται, παίρνει έναν δίσκο και φεύγει, κάποια στιγμή πρέπει να τα μαζέψω και εγώ όπως καταλαβαίνεις.

Σύντομο βιογραφικό, από το http://www.in.gr/musiccd/mcdbio.asp?bgr=0004983

 

Γεννήθηκε το 1955 στην Αιδηψό, εκεί όπου τελείωσε και το Λύκειο. Ήλθε στην Αθήνα το 1974 και άρχισε σπουδές στο Εθνικό Ωδείο με δασκάλους τους Πατρικίδη, Βώκο, Βασιλειάδη, από τους οποίους διδάχτηκε θεωρία της μουσικής, αντίστιξη και φούγκα. Δισκογραφικά, έχει συνεργαστεί με τους Θ. Μικρούτσικο, Γ. Χατζηνάσιο, Σ. Σπανουδάκη, Μ. Πλέσσα, Γ. Σπανό κ.ά. Από το 1976, οπότε και εμφανίστηκε στη δισκογραφία, έχει στο ενεργητικό του 18 προσωπικούς δίσκους, καθώς και αρκετές συμμετοχές σε δίσκους συναδέλφων.

 

Έχει λάβει μέρος σε συναυλίες των: Μ. Χατζηδάκι, Μ. Θεοδωράκη, Μ. Λοΐζου, Χ. Λεοντή, Γ. Μαρκόπουλου κ.ά. και έχει συμμετάσχει σε δουλειές με τους: Γ. Νταλάρα, Μ. Φαραντούρη, Δ. Μούτση, Λ. Κηλαηδόνη, Μ. Μητσιά, Δ. Γαλάνη, Α. Πρωτοψάλτη, Γ. Ζουγανέλη, Π. Πανδή και Μ. Ζορμπαλά. Εχει εμφανιστεί σε πέντε θεατρικές παραστάσεις, με βασική αυτή του Ζυλ Ντασέν στο Θέατρο Μπρόντγουεϊ (1978) για τα 80 χρόνια του Μπ. Μπρεχτ, στην οποία πρωταγωνιστούσαν ο Μάνος Κατράκης, η Μελίνα Μερκούρη, ο Γιάννης Φέρτης και η Μπέτυ Βαλάση. Έλαβε επίσης μέρος στην επανάληψη της παράστασης "Το τραγούδι του νεκρού αδελφού" (1980), σε μουσική Μ. Θεοδωράκη και σκηνοθεσία Α. Σολωμού. Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε σχεδόν μόνιμα με τον Μ. Πλέσσα σε νυχτερινά κέντρα αλλά και σε δίσκους.

 

Πώς ακριβώς έγινε αυτό το ξεκίνημα; Υπήρχε κάποιο μουσικό περιβάλλον, από την οικογένεια για παράδειγμα που έδωσε τα ερεθίσματα για να ασχοληθείτε με τη μουσική;

 

Υπήρχε η εξής αντίφαση. Εγώ είμαι από την Αιδηψό, δηλαδή δεν ζούσα στην Αθηνά, στην επαρχία μέχρι τα 17 χρόνια μου. Εκεί τελείωσα το γυμνάσιο. Η μητέρα μου, θα πω πρώτα για την μητέρα μου γιατί είναι εν ζωή ακόμα, τραγουδάει παρά πολύ καλά. Ο πατέρας μου όμως, που ήταν το πραγματικό κύτταρο της οικογένειας, ήταν ιεροψάλτης στην εκκλησία. Ο θείος μου επίσης που ζει ακόμα ψέλνει, και ο πατέρας τους, ο παππούς μου δηλαδή, ήταν και αυτός ψάλτης. Ήμασταν μια οικογένεια ψαλτάδων στην ουσία. Αυτό όμως είχε της εξής αντίφαση. Υπήρχε μεν υλικό αλλά δεν θέλανε να ακολουθήσω την μουσική, ήθελαν να ακολουθήσω τη ψαλτική. Έτσι ήρθαμε σε μια σύγκρουση. Το '73 εγώ έφυγα από κει, ήρθα στην Αθήνα και τράβηξα έναν δικό μου δρόμο.

 

Υπήρχαν δηλαδή εκεί κάποια διαφορετικά ακούσματα...

 

Ναι, τα οποία τώρα κάνοντας τώρα μια επιστροφή στα παλιά, τα ξανασυναντάω με μια άλλη ωριμότητα πλέον σαν άνθρωπος και βρίσκω ότι ήταν πολύ σημαντικά σαν στοιχεία που πήρα, από τα χρώματα του πατέρα μου της φωνής, ο οποίος ήταν σημαντικός δάσκαλος της βυζαντινής μουσικής και ιεροψάλτης.

 

Πείτε μας ποια είναι τα προσωπικά σας ακούσματα και αν έχουν αλλάξει από παλιά έως τώρα.

 

Στην αρχή ήμουν πιο σκληροπυρηνικός, άκουγα πιο πολύ δυτική μουσική. Ροκ μουσική, Rolling Stones, Beatles όλα αυτά της εποχής. Μάλιστα με πολύ κόπο συνέλεγα τους πρώτους μου δίσκους. Ήταν μικρά δισκάκια. Θυμάμαι ο πρώτος δίσκος που είχα αγοράσει Ήταν το Sticky Fingers των Rolling Stones. Μετά μάζευα κάτι δίσκους των Shadows, ήταν ένα συγκρότημα αγγλικό που έπαιζε ηλεκτρονική μουσική με κιθάρες, του Hank Marvin. Θυμάμαι αυτά για να τα κρύψω από τον πατέρα μου, τα έβαζα κάτω από κάποια ρούχα της μητέρας μου. Είχα κάποιους δίσκους δηλαδή μην φανταστείς πολλούς, ξέρω γω δέκα δεκαπέντε δίσκους που ήταν ιστορικοί. Είχα πάρει το Goodbye Yellow Brick Road του Elton John το μεγάλο, το διπλό... ιστορικοί δίσκοι όλοι αυτοί, του '72. Και κάποια στιγμή η μητέρα μου ακούμπησε πάνω σε αυτά τα ρούχα το σίδερο που σιδέρωνε και μου τους κατέστρεψε. Ήταν η μεγαλύτερη σύμφορα που μου έτυχε στην ζωή μου. Μετά βέβαια τους ξαναβρήκα. Άκουγα μόνο δυτική μουσική τότε. Βέβαια σιγά-σιγά μαλάκωσε και η ψυχή μου και είχα και ελληνικά ακούσματα. Όπως σου είπα πριν γνώρισα αυτούς τους σημαντικούς Έλληνες σύνθετες και ακόμα περισσότερο μετά και τον Μικρούτσικο, συνάντησα τον Θεοδωράκη, τον Χατζηδάκη, έκανα συναυλίες και είχα μια εμπειρία τρομερή. Θεωρώ μεγάλη προίκα στην ζωή μου το ότι γνώρισα τον Γκάτσο, τον Ελύτη, τον Χατζηδάκη όλους αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους που ήταν ένα μεγάλο κεφαλαίο στην ιστορία μας. Νιώθω πολύ τυχερός με αυτήν την έννοια.

 

Με ποια μουσικά όργανα έχετε ασχοληθεί;

 

Μου χάρισε ένα φίλος και συμμαθητής μου μια κιθάρα, που όταν ήμασταν μικροί του την έκανε δώρο ο πατέρας του. Αυτός δεν ασχολιόταν με την μουσική. Ήταν εύπορος. Εμείς ήμασταν φτωχή οικογένεια. Κατά σύμπτωση με αυτόν το φίλο μου, τον οποίο τον μνημονεύω πολύ συχνά γιατί είναι καλός φίλος, έχουμε γενέθλια την ίδια μέρα. Μου λέει "μου κάνανε δώρο μια κιθάρα, πάρ' την εσύ που ξέρω ότι την αγαπάς". Ήταν μια κιθαρούλα πολύ φτηνή, η οποία ταλαιπωρήθηκε με τα χρόνια και Θυμάμαι ότι πάνω στα κλειδιά τους που είχαν καταρρεύσει και είχαν σπάσει, είχα κολλήσει πενηνταράκια, τα μικρά τα κέρματα, για κλειδιά με ηλεκτροκόλληση για να μπορώ να την κουρδίζω. Η κιθάρα αυτή υπάρχει ακόμα βέβαια σε πολύ άσχημη κατάσταση. Αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία. Μετά πήγα στο Εθνικό Ωδείο και έκανα τα βασικά του πιάνου και αρμονία. Αυτά τα δυο βασικά όργανα, δηλαδή κιθάρα και πιάνο αλλά όχι πολύ σοβαρά πράγματα.

 

Δηλαδή ξεκινήσατε σαν αυτοδίδακτος;

 

Σαν αυτοδίδακτος και ήταν πολύ σπουδαία σχολή. Μπορούσα και αποτύπωνα από φίλους που ήταν καλύτεροι από μένα στην κιθάρα, έπαιρνα εικόνες και πράγματα που κάνανε στην κιθάρα και αμέσως τα αποτύπωνα στην ψυχή μου περισσότερο από ότι μπορούσα να αποτυπώσω τα μαθήματα του σχολείου. Τα μαθήματα του σχολείου δεν μπορούσα να τα μάθω αλλά τα ακόρντα στην κιθάρα ή την μελωδία μπορούσα να τα μάθω πιο εύκολα. Αυτό σήμαινε κάτι για μένα. Μου άνοιξε ένα δρόμο το ότι μπορούσα αυτά τα πράγματα που ο άλλος έπαιζε, να τα αποτυπώνω γρήγορα και προσπαθούσα να τα αποδώσω στην κιθάρα. Αυτό με οδήγησε στο ότι πραγματικά στην ζωή μου δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο παρά να γίνω τραγουδιστής. Αυτό το ήξερα από μικρός.

 

Εδώ λοιπόν γεννιέται μια ερώτηση και προβληματισμός: Πιστεύετε ότι είναι βασικότερο το "μουσικό αυτί" ή η μουσική παιδεία, θεωρία, κλπ.;

 

Ωραία ερώτηση. Εγώ πιστεύω ότι βάση είναι το να έχεις αυτί μουσικό. Νομίζω ότι είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη το άλφα και το ωμέγα. Εγώ δηλαδή ένα κουρδισμένο αυτί και ένα αυτί που ακούει καλά το σέβομαι. Βεβαίως και την τέχνη, την μουσική και τις σπουδές του ωδείου τις σέβομαι και τις επικροτώ, απλά εμένα δεν μου χρησίμεψαν σε κάτι ουσιαστικά παρά μόνο να διαβάζω κάποια παρτιτούρα να με διευκολύνει ας πούμε στην δουλεία αυτή που κάνω. Το πιο βασικό απ' όλα είναι μέσα στην ψυχή σου. Πρόσφατα είχα πάει σε μια συναυλία νέων παιδιών σε ένα θέατρο, που έκανε ο Παρασκευάς Καρασούλης, αυτό με την Μικρή Άρκτο, μια καλή παραγωγή με νέα παιδιά. Και με πιάσανε τα παιδάκια γύρω-γύρω και μου λέγανε "ξέρετε κύριε Κούτρα εμείς τραγουδάμε"... Όλα πολύ σημαντικές παρουσίες σαν φωνές. Και μου έλεγαν ότι "πριν τραγουδήσουμε ρουφήξαμε ένα αυγό" και κάτι τέτοια. Και τότε τους λέω δεν είναι το ζήτημα στη φωνή, και με κοίταγαν περίεργα και με ρωτούσαν "που είναι;". Λέω είναι στην καρδιά. Με την καρδιά τραγουδάτε, απλά η φωνή είναι το εργαλείο. Και τους φάνηκε πολύ σημαντικό. Και αυτό το πιστεύω ακόμα και σήμερα. Στην ουσία ο θεός μας δίνει ένα εργαλείο να το χειριστούμε και εμείς με την ψυχή μας καταρχήν τραγουδάμε. Έτσι λοιπόν το πρώτο συστατικό είναι ότι παίρνουμε από το αυτί μουσικές πληροφορίες, τις επεξεργάζεται ο εγκέφαλος και τις στέλνει στην καρδιά, ξέρεις έχω κάνει μια δική μου διαδικασία, δεν ξέρω αν είναι αυτή ακριβώς αλλά εγώ έτσι το χειρίζομαι. Πηγαίνει στην καρδιά, πηγαίνει στην ψυχή, ξαναγυρίζει στην φωνή και έτσι βγαίνει προς τα έξω. Έτσι Θεωρώ λοιπόν πολύ σημαντικό όπλο να έχει ο μουσικός και ο τραγουδιστής ένα μουσικό αυτί και να ακούει καλά.

 

Ποια είναι η ψυχολογική κατάσταση που σας κάνει να νιώθετε έμπνευση και ανάγκη για να εκφραστείτε τραγουδώντας;

 

Ξέρεις τι; Νιώθω το εξής να πω μερικές φορές αλλά είμαι πολύ "μικρός" για να το πω. Τη μουσική την αγαπάω πάρα πολύ για να την κάνω επάγγελμα. Γι αυτό και συμπεριφέρομαι επαγγελματικά σαν κινήσεις, αλλά μέσα στην ψυχή μου την έχω σαν ερασιτέχνης. Δηλαδή δεν μπορώ να την κάνω επάγγελμα με την σκληρή έννοια του όρου. Και όσες φορές προσπάθησα να το κάνω, απέτυχα. Η μουσική είναι κάτι πολύ σημαντικό για να μπορέσεις να την διαχειριστείς με μαγαζιά και μπουζουκομάγαζα. Για μένα είναι πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και εμπνέομαι συνήθως από όλες τις φάσεις της ζωής μου. Δηλαδή είτε είμαι σε καλή κατάσταση, είτε είμαι λυπημένος είτε στεναχωρημένος, πάντα η μουσική παίζει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην ζωή μου και εμπνέομαι από διάφορες φάσεις της ζωής μου.

 

Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα;

 

Να σου πω Βασίλη στην ζωή μου δεν έκανα ποτέ σχέδια. Θέλω να σου πω κάτι πολύ σημαντικό μια και μου το θύμισε η ερώτησή σου. Εγώ είχα μια ιδιομορφία: Όταν ξεκίνησα να τραγουδάω, η πρώτη μου επαγγελματική επαφή μετά τις συναυλίες με τον Λοΐζο ήταν στο θέατρο με μια παράσταση του Ζυλ Ντασέν με την Μελίνα Μερκούρη τον Μάνο Κατράκη, τον Φέρτη, που ήταν ένα αφιέρωμα στον Μπέρτολτ Μπρεχτ. Από τότε μέχρι σήμερα, που τραγούδησα πολλές φορές στο Μέγαρο Μουσικής, στο Ηρώδειο, δεν ένιωσα ποτέ αυτό που λένε τρακ. Και αυτό έρχεται να απαντήσει στην ερώτησή σου, ότι εγώ παίρνω την μουσική όπως έρχεται. Δεν αγχώνομαι, δεν βιώνω άγχος που πολλοί έχουν και το σέβομαι. Δεν λέω ότι είναι κακό να υπάρχει, είναι καλό. Αλλά όταν ανεβαίνω στην σκηνή μεταλλάσσομαι και επειδή την απολαμβάνω την μουσική, δεν την τρέμω, δεν την φοβάμαι, για αυτό ποτέ στην ζωή μου δεν είχα το παραμικρό τρακ. Απλά ανέβαινα πάνω και ένιωθα ότι πραγματικά αναζωογονούμαι, μου περνάνε τα προβλήματα μου, οι αρρώστιες μου και ότι είχα εκείνη την δεδομένη φάση και γίνομαι άλλος άνθρωπος. Μπορεί να είναι και ένα δώρο από το Θεό ότι εκείνη την στιγμή αλλάζεις και γίνεσαι ένας άλλος άνθρωπος. Έτσι με αυτήν την έννοια δεν έκανα ποτέ σχέδια για το μέλλον. Έπαιρνα την μουσική όπως έρχεται, δεν έκανα πλάνα. Εκτός από βραχυπρόθεσμα όπως τώρα που έχουμε κάποιες συναυλίες που κάνουμε στην επαρχία με το δικό μου το συγκρότημα, έχω μια συνεργασία με τον Γιάννη τον Ζουγανέλη που παίζουμε σε σχολεία με παιδιά με ειδικές ανάγκες τα πρωινά. Παράλληλα ξεκινάμε μια προσπάθεια για να κάνουμε ένα δίσκο. Όμως αυτά δεν είναι μακροπρόθεσμα, είναι κοντινά, για να μπορώ να την απολαμβάνω την μουσική. Γιατί αλλιώς αν κάτι πάει στραβά και δεν γίνει, θα στενοχωρηθώ. Βέβαια μεσ' το υποσυνείδητο, την υπόφυση του μυαλού μου, έχω απωθημένα, δηλαδή θέλω να κάνω δίσκους με ανθρώπους που δεν έχω κάνει.

 

Τι υπάρχει δηλαδή που δεν έχετε κάνει ακόμη και θα θέλατε να κάνετε;

 

Στην ουσία το έχω κάνει με μια μορφή, αλλά αυτό που ήθελα με πολύ επιθυμία να το κάνω είναι μια συνεργασία, ένα δίσκο ολόκληρο με τον Στέφανο τον Κορκολή. Επειδή με τον Κορκολή στην ουσία μαζί σχεδόν ξεκινήσαμε, αυτός ερχόταν σαν κλασικός μουσικός από το Παρίσι... Μου έχει δώσει δυο τραγούδια σε μια δική μου προσωπική δουλειά αλλά ήταν σε πρωτόλειο επίπεδο. Τώρα νομίζω ότι είναι ένας πλήρως ολοκληρωμένος μουσικός, μου αρέσουν πάρα πολύ αυτά που κάνει. Έχει ασύλληπτη τεχνική, έχει σπουδαία έμπνευση, είμαστε πολύ φίλοι και μιλάμε κάθε μέρα, απλώς δεν έφερε... ξέρεις, οι εταιρίες, υπάρχουν και αυτά τα εμπόδια, για να μπορέσουμε να κάνουμε ένα δίσκο. Πιστεύω οτι κάποια στιγμή με τη βοήθεια του Θεού θα το πραγματοποιήσουμε.

 

Μιας και είπατε οτι η μουσική για εσάς είναι κάτι σαν χόμπι, πείτε μας, τι άλλες ασχολίες έχετε;

 

Τώρα πια καμία, περάσαν τα χρόνια. Παλιά έκανα λίγο αθλητισμό, ασχολούμουν λίγο με τα μηχανοκίνητα σπορ. Μ' άρεσε η μοτοσικλέτα, το αυτοκίνητο, έκανα διάφορες τρέλες. Τώρα πια λίγο βάρυνα και ασχολούμαι με πιο ήπια πράγματα. Διαβάζω πάρα πολύ, βιβλία, μ' αρέσει να ακούω μουσική στο σπίτι, να αγοράζω καινούργια CD, και ελληνικά έντεχνα και ξένα. Ασχολούμαι με το διάβασμα και τη μουσική περισσότερο.

 

Ποιά είναι η γνώμη σας για την ελληνική μουσική σήμερα, όσον αφορά συνθέσεις και ερμηνείες αλλά και τη μουσική βιομηχανία κατ' επέκταση;

 

Κατά τη γνώμη μου, πάντα η μουσική διαχωριζόταν σε δύο... Δεν υπήρχαν "είδη μουσικής", υπήρχε "καλή μουσική" και "κακή μουσική". Το ίδιο υπάρχει και σήμερα, μόνο που υπάρχει πληθώρα στο "κακό είδος", με αυτόν τον κατακλυσμό των ρεάλιτις και όλα αυτά τα πράγματα. Υπάρχει όμως ένα κομμάτι πολύ σημαντικό που παρακολουθεί πάντα τις εξελίξεις και είναι ένα κομμάτι "έντεχνων" ανθρώπων οι οποίοι κάνουν σημαντικά πράγματα. Υπάρχουν και σήμερα και δημιουργοί και εκτελεστές και τραγουδιστές, απλά δεν είναι στο προσκήνιο γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι, με αυτή την έννοια την τρέχουσα, της τηλεοράσεως και της καθημερινής φθοράς και λοιπά. Εγώ την τηλεόραση τη φοβάμαι πάρα πολύ, την τρέμω δηλαδή, και γι αυτό δεν την επιδιώκω τώρα πια. Άλλωστε δεν υπάρχει και κανένας λόγος να βγω εγώ στην τηλεόραση αν δεν έχω κάποιον σημαντικό λόγο. Υπάρχει λοιπόν μια φουρνιά νέων δημιουργών και εκτελεστών πολύ σημαντικών, απλά δεν είναι στο προσκήνιο όπως πιθανόν να είναι τα άλλα υποπροϊόντα, και είναι πολύ ισχυρή και έχει πολύ ζωντανή παρουσία.

 

Τι θα συμβουλεύατε λοιπόν τους νέους καλλιτέχνες που θέλουν να ξεκινήσουν τώρα για να κάνουν μια ποιοτική και σταθερή πορεία μέσα στο χρόνο και να μη γίνουν "διάττοντες αστέρες" της μουσικής σκηνής;

 

Εγώ στήριξα την καριέρα μου, σε εισαγωγικά γιατί δεν μου αρέσει η λέξη, την πορεία μου, σε δύο πράγματα. Και αυτό που θα συμβούλευα, αν και δεν είμαι τίποτα σπουδαίο για να συμβουλέψω τους νέους, απλά θα τους έλεγα να ακούνε πάρα πολύ μουσική. Είναι το πιο σημαντικό όπλο και εφόδιο στην πορεία που θα κάνει ο καθένας μέσ' το χώρο. Δηλαδή να ακούν μουσική και μάλιστα από όλα τα είδη, από κλασική μουσική έως λαϊκή μουσική και από μοντέρνα έως... την καλή εννοούμε μουσική, δε μιλάω για τα υποπροϊόντα. Αν ακούνε καλή μουσική και πληροφορούνται σημαντικά, και με τα παλιά συγκροτήματα, με τα καινούργια, με τις νέες μουσικές, απ' όλους τους χώρους, είναι ένα τρομερό εφόδιο. Αυτό είναι το ένα και το δεύτερο είναι μεγάλη υπομονή. Αυτή η δουλειά θέλει μεγάλη υπομονή. Δουλειά, να παίζεις, να εξασκείσαι. Η υπομονή είναι ένα από πολύ πολύ βασικά. Δηλαδή αυτή τη δουλειά δε μπορεί να τη πάρεις και στη πρώτη δυσκολία να πεις "έφυγα". Θέλει πολύ κουράγιο, πολύ επιμονή, υπομονή και κάποια στιγμή δικαιώνεσαι, με τη πορεία μεσ' στο χρόνο μακροπρόθεσμα. Δεν περιμένεις δηλαδή τα αποτελέσματα μέσα σε δύο βδομάδες. Θα κάνεις υπομονή και θα ακούς μουσική, θα εξασκείσαι και αυτό σίγουρα θα έχει αποτελέσματα.

 

Βέβαια υπάρχει και οι δυσκολίες που φέρνουν οι δισκογραφικές εταιρίες...

 

Είναι τραγικά τα πράγματα στη δισκογραφία πια. Ελαχιστοποιούνται οι καλές παραγωγές και βγαίνουν πιο πολλές μιας χρήσεως. Και γι αυτό, επειδή είναι μιας χρήσεως γρήγορα τελειώνουν, γρήγορα φθείρονται και η μουσική βιομηχανία οδηγείται στο αδιέξοδο.

 

Πιστεύετε οτι τελικά θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο παρόλα τα "αστέρια" που έρχονται και φεύγουν;

 

Κοίταξε, ήδη υπάρχουν προβλήματα σε εταιρείες, κλείνουνε, απολύουν υπαλλήλους. Για να καταλάβεις τα μεγέθη, επειδή είσαι πολύ μικρός κι εγώ θυμάμαι και την παλαιότερη γενιά, αν πάρουμε ένα παράδειγμα ας πούμε τη μουσική του Μικρούτσικου σε ποίηση του Καββαδία που είχα την τύχη να τραγουδήσω, οι πωλήσεις αυτού του δίσκου μέχρι σήμερα ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο. Αυτά τα μεγέθη δεν υπάρχουν πλέον στην ελληνική δισκογραφία. Τώρα παίρνεις κάτι πλατινένια και κάτι χρυσά με δεκαπέντε, είκοσι, τριάντα χιλιάδες δίσκους και αν είναι πραγματικά νούμερα αυτά. Έχουν αλλάξει λοιπόν τα όρια. Τώρα αν κάνεις, ξέρω γω, τρεις χιλιάδες πωλήσεις, χορεύουν απ' τη χαρά τους. Αυτό όμως δεν είναι η λύση στο πρόβλημα. Εγώ ας πούμε έχω βγάλει δίσκους οι οποίοι εκείνη την εποχή αυτός που απέδωσε λιγότερα είχε πουλήσει επτάμισι χιλιάδες κομμάτια. Κι αυτός που είχε πουλήσει τα περισσότερα ήταν ένα εκατομμύριο κομμάτια. Δηλαδή βλέπεις τα μεγέθη είναι τεράστια. Ποτέ βέβαια δε πήρα χρυσό δίσκο και ευχαριστώ το Θεό που δεν μου δόθηκε, είναι γελοιοποίηση αυτό. Και βλέπεις ότι τα μεγέθη έχουν αλλάξει. Βγήκαν σπουδαίοι δίσκοι τότε που πουλούσαν τετρακόσιες, πεντακόσιες, εξακόσιες χιλιάδες. "Ο δρόμος" του Πλέσσα, το δέκα χρόνια κομμάτια του Σαββόπουλου, υπήρχαν πολύ σημαντικοί δίσκοι που ξεπερνούσαν τους πεντακόσιες χιλιάδες και μείνανε στον χρόνο και διατηρηθήκανε. Τώρα τα άλλα είναι για μερικούς μήνες, για ένα χρόνο το πολύ και μετά οδηγούνται όλα αυτά τα πράγματα σε ένα τρομερό αδιέξοδο.

 

Και πώς βλέπετε το μέλλον; Ελπίζετε σε καλύτερες μέρες ή είστε απαισιόδοξος οτι η ελληνική μουσική θα χαθεί μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα εμπορικότητας και επιρροών εκ των έξωθεν από μια παγκοσμιοποιημένη μουσική.

 

Εγώ πιστεύω, παρόλο που δεν έχω αυτή τη στιγμή τα δείγματα ότι υπάρχει ο καινούργιος Χατζηδάκις και ο καινούργιος Σαββόπουλος που εγώ τους θεωρώ κορυφές στον χώρο μας στην Ελλάδα, πιστεύω και ελπίζω οτι υπάρχει μια γενιά που δεν έχει βρει τη φωνή της ακόμα, λόγω αυτών των προβλημάτων της δισκογραφίας, του εμπορίου και όλων αυτών, μια γενιά που θα αναδείξει νέες δυνάμεις και θα οδηγήσει την ελληνική μουσική εκεί που πραγματικά της αξίζει. Και θα αναδειχθούν νέοι ποιητές, υπάρχουν νέοι ποιητές, νέοι μουσικοί, υπάρχει η στόφα αυτή, απλώς δεν έχει βρει ακόμα τον δίαυλο να εκφραστεί. Υπάρχουν πολύ σημαντικές φωνές που αυτή τη στιγμή είναι στο παρασκήνιο, δηλαδή δεν έχουν βρει τον δρόμο να φτάσουν μέχρι την εταιρία και την έκδοση του δίσκου τους, γιατί... Παρακολουθούσα την συζήτηση ενός μεγάλου "εταιριάρχη", ας το πούμε έτσι, που του είπαν: "κύριε -να μη πω όνομα-, έχουμε έναν νέο τραγουδιστή, θα τον ακούσετε;" και λέει: "δε χρειάζεται να τον ακούσω, φέρτε μου μια φωτογραφία και θα καταλάβω". Αν λοιπόν αυτός ο νέος πάει στο γυμναστήριο, είναι εμφανίσιμος και τα λοιπά, μπορεί να κάνει δίσκο ό,τι και να'ναι. Έτσι λοιπόν πολλά παιδιά δεν μπορούν να βρουν δίαυλο μέσα από αυτή τη διαδικασία. Πιστεύω όμως σε καλύτερες μέρες και καλύτερες διαδικασίες και μέσα από αυτήν την.. δε τη λέω "κατάντια".. την πτώση της ελληνικής μουσικής θα ξανάρθει η αναγέννηση

 

Θα μπορούσαμε να μιλάμε πολύ ώρα για την μουσική γενικά, αλλά θα ήθελα τώρα να αλλάξουμε τη κουβέντα και να μιλήσουμε για το kithara.gr, τη δικτυακή κοινότητα που ασχολείται με την ελληνική μουσική. Φιλοξενεί στίχους και ακόρντα που μπορούν οι επισκέπτες να διαβάζουν και μετά να τραγουδάν με την παρέα τους, και επίσης ελπίζουμε να γίνει ένα εκκολαπτήριο νέων καλλιτεχνών καθώς υπάρχει περιοχή συζητήσεων μέσα στην οποία μπορούν οι επισκέπτες να ασχοληθούν με τη μουσική και να στείλουν στίχους και τραγούδια προς κριτική. Πώς βλέπετε μια τέτοια προσπάθεια στο διαδίκτυο;

 

Είναι πολύ σημαντική η δουλειά που κάνετε. Εγώ επειδή είμαι από την παλαιότερη γενιά δεν έχω την ευτυχία να χρησιμοποιώ κομπιούτερς, είμαι λίγο παλαιομοδίτης σε αυτό, αλλά βλέπω γενικά την ηλεκτρονική πληροφορία σαν ένα μέσο που μπορεί πραγματικά να αναδείξει νέες δυνάμεις στον χώρο μας. Η προσπάθειά σας είναι πάρα πολύ σημαντική, να τη συνεχίσετε γιατί έτσι πληροφορείται ο κόσμος. Σκέφτομαι ότι εγώ δεν είχα την τύχη, στη δική μου τη γενιά. Όταν μαθήτευα κι εγώ στη κιθάρα απλά κοίταζα από μακριά και προσπαθούσα να αποτυπώσω με το μυαλό μου πράγματα. Τώρα η πληροφορία φτάνει μέσα στο σπίτι. Εγώ έχω έναν ανιψιό ο οποίος είναι 12 χρονών και τώρα μου δίνεις τη μεγάλη ιδέα να του πω να μπει μέσα στο site αυτό και να πάρει πληροφορίες γιατί θέλει να μάθει κιθάρα. Εγώ δεν έχω υπομονή να τον διδάξω γιατί είναι λίγο ζωηρός. Είναι ένα πολύ καλό πεδίο, πραγματικά όπως το είπες "εκκολαπτήριο", για να μπορέσουν να αναδειχθούν νέα παιδιά και να βρούνε και λύση μαθησιακή, δημιουργική, μέσα απ' αυτό το site. Είναι πολύ σημαντικό. Εγώ δε το ήξερα, ο Θοδωρής μου το είπε και πραγματικά εντυπωσιάστηκα.

 

Υπάρχουν μόνιμα άρθρα αλλά και συζητήσεις όπου ο καθένας μπορεί να βρει βοήθεια σχετικά με το μουσικό όργανο που παίζει και γενικά υπάρχει αρκετά μεγάλη κίνηση και δραστηριότητα... Τώρα, σχετικά με τους στίχους που φιλοξενούμε, παλαιότερα πληρώναμε συνδρομή στην ΑΕΠΙ για τα πνευματικά δικαιώματα, αλλά από αρχές 2003 οι οικονομικές απαιτήσεις της ΑΕΠΙ αυξήθηκαν σε υπερβολικά επίπεδα και δεν είναι πια δυνατό να ανταπεξέλθουμε, κι έτσι εμφανίζουμε μόνο μέρος των στίχων. Εσείς πιστεύετε οτι θα έπρεπε οι στίχοι να μπορούν να διαδίδονται όσο το δυνατόν ελεύθερα για να μπορούν όλοι να τραγουδάν τα τραγούδια που αγαπάνε ή...

 

Το δικαίωμα στην μάθηση, γιατί στην ουσία αυτό είναι, δεν μπορεί να το απαγορέψει κανένας. Καμία ΑΕΠΙ και κανένας εισπρακτικός οργανισμός τέτοιος, που καλό είναι να υπάρχουν για να αποδίδουν τα δικαιώματα στους δημιουργούς και σε μας τους εκτελεστές που αρχίζουν τώρα να μας δίνουν και εμάς κάποια δικαιωματάκια τα τελευταία χρόνια. Αλλά αυτό όμως δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία στην μάθηση. Δεν θα πρέπει δηλαδή οι απαιτήσεις να είναι τόσο υπερβολικές ώστε να αποτρέψει το μικρό παιδί που θέλει πραγματικά να πληροφορηθεί και να ακούσει και να διαβάσει έναν ωραίο στίχο. Αντί να χαθεί μέσα στο internet και να δει βλακείες, είναι πολύ ωραίο να μπορεί να διαβάσει ποίηση και να ακούσει μουσική και να δει συνθέσεις, ακόρντα και συγχορδίες. Είναι πολύ σημαντικό. Δεν ξέρω πως μπορείτε να βρείτε διέξοδο, είμαι τελείως απληροφόρητος για αυτόν τον ο ηλεκτρονικό τύπο, αλλά βρίσκω ότι η προσπάθεια είναι παρά πολύ σημαντική. Πιστεύω να βρείτε μια άκρη με τους εισπρακτικούς οργανισμούς αυτούς προς και όφελος δικό σας και κυρίως των νέων παιδιών που έχουν το δικαίωμα στο να μάθουν όργανα και στο να ακούσουν μουσικές, και στο να μάθουν την ποίηση, να εξασκηθούν ας πούμε σε στίχους και ποιήματα.

 

Ο χρόνος τρέχει και θα πρέπει να τελειώσουμε κάπου εδώ, δε ξέρω αν θέλετε να προσθέστε κάτι άλλο...

 

Εύχομαι στο kithara.gr και σε όλους εσάς που συμμετέχετε και το δημιουργήσατε και προσπαθείτε σε αυτόν τον χώρο, να μπορέσετε να βρείτε λύσεις στα προβλήματα τα οικονομικά και να ξεπεραστεί αυτό το πράγμα, να φτάσει και στο πιο μικρό σπίτι και στον πιο απομακρυσμένο υπολογιστή μικρού παιδιού, να μπορεί το μικρό παιδί να χαρεί αυτό που εγώ στερήθηκα στην μικρή μου ηλικία: την πολυτιμότητα της πληροφορίας. Η πληροφορία είναι σημαντικό όπλο στην μάθηση. Εγώ δεν το είχα αυτό. Προσπαθούσα δηλαδή να πηγαίνω με τα πόδια χιλιόμετρα μακριά για να αγοράσω ένα μικρό δισκάκι 45 στροφών. Τώρα τα παιδιά με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούν να έχουν την πληροφορία μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Μακάρι να βρεθεί ο δρόμος να μπορέσει και το παραμικρό παιδί να πάρει το δικό του υπολογιστή και να πληροφορηθεί για αυτή την σημαντική προσπάθεια που κάνετε.

 

Και ας κλείσουμε με ένα χαιρετισμό προς τους θαυμαστές σας και επισκέπτες του kithara.gr.

 

Εύχομαι, αυτό που το εύχομαι παρά πολλά χρόνια τώρα. Όσοι με παρακολουθούν, αυτοί οι λίγοι που με παρακολουθούν θα το θυμούνται: όπως διαλέγουν το φαγητό τους, το καλό φαγητό, τα ρούχα τους και την καλή παρέα, έτσι να διαλέγουν και την καλή μουσική. Να μην δέχονται χωρίς να επεξεργαστούν αυτό που τους δίνουν εύκολα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Να επεξεργάζονται, να διαλέγουν, να μπορούν να ψάχνουν και να επιλέγουν πράγματα που αυτά τους γεμίζουνε και αυτά τους καλύπτουν συναισθηματικά και ομορφαίνουν τον εσωτερικό τους κόσμο. Όπως διαλέγουμε το φαγητό που τρώμε και δεν τρώμε βρώμια, όσοι το καταφέρνουμε γιατί εγώ τρώω και πολλές φορές και άσχημα πράγματα, όπως διαλέγουμε τα ρούχα μας που είναι όμορφα και προσπαθούμε να είναι καλά και ωραία, έτσι να διαλέγουμε και την καλή μουσική. Να μην δεχόμαστε ασυζητητί αυτό που μας εκπέμπουν.

 

Κύριε Κούτρα, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτή την συνομιλία.









Το άρθρο αυτό προέρχεται από τον ιστοχώρο Κ ι θ ά ρ α
http://portal.kithara.gr

Η διεύθυνση του άρθρου είναι:
http://portal.kithara.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=382