Κ ι θ ά ρ α - Μελανίνη

Οι μέρες μεγαλώνουν, κι οι νύχτες πιο ζεστές,
θα βγω ξανά στις παραλίες, σε υπέροχες ακρογιαλιές.
Και θα' ναι πάντα εκείνη η μέρα, ορόσημο τρανό,
ένα κομμάτι απ' την ψυχή μου, σαν φυλαχτό μέσ' στο μυαλό.
Όλες τις κρύες νύχτες, ανάμνηση γλυκιά,
τότε που το χρώμα αλλάζει, στο δέρμα, στα κορμιά.
Μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα,
μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μελανίίίίίνη,
κι' απ' του χειμώνα το βασίλειο, τίποτα όρθιο δεν θα μείείείείνει.

Εικοσιμία (21) Ιουνίου και ο Ήλιος προχωρά,
όλα τριγύρω αλλάζουν κι αγάλλεται η καρδιά.
Στον τροπικό του καρκίνου, μπαίνει θριαμβευτικά,
βόρεια του Ισημερινού, μοίρες εικοσιτέσσερις και εικοσιεπτά (24, 27).
Τα κύτταρα μου μαυρίζουν, τα επιδερμικά,
μα και τα εσώψυχά μου γίνονται πιο θερμά.
Υπέροχη, μοναδική, νιώθω τώρα λευτεριά,
αφού το πύρινο άστρο του συστήματός μου, μού χαμογελά.
Μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα,
μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μελανίίίίίνη,
κι' απ' του χειμώνα το βασίλειο, τίποτα όρθιο δεν θα μείείείείνει.

Σε αμμουδιές, σε δάση, και σε αρχαίους τόπους,
πολλά έχω να μάθω, παρέα με άλλους ανθρώπους.
Και τις νύχτες ο ουρανός, όαση και ποίημα μοιάζει,
σαν ζούγκλα, σαν σαβάνα, που η βλάστηση οργιάζει.
Κι όπως θα χαλαρώνω, ίσως γίνω και λίγο σοφός,
αφού ο κόσμος όλος, θα 'ναι γεμάτος φως.
Το ίδιον των ανθρώπων, μπορεί να διαπιστώσω,
με αποτέλεσμα, αγάπη, για όλες τις φυλές να νιώσω.
Μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα,
μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μελανίίίίίνη,
κι απ' του χειμώνα το βασίλειο, τίποτα όρθιο δεν θα μείείείείνει.

Μα δεν πειράζει κι αν δε γίνω σοφός,
είναι θαυμάσιος ετούτος ο καιρός.
Το κάθε καλοκαίρι, αλλάζουν τα σκηνικά,
αλλάζουν και των ανθρώπων, τα κορμιά και τα μυαλά.
Γι αυτό θα μένουν πάντοτε, στο βάθος της καρδιάς,
οι θερινοί οι μήνες, συνώνυμο μιας αθώας, παιδικής χαράς.
Τότε μόνο ζωντανεύουν, αναμνήσεις και όνειρα παλιά,
οράματα ειρήνης, σαν να παίρνουν σάρκα και οστά.
Πιέσεις κι αδικίες, έστω για λίγο υποχωρούν,
πόλεμοι και κακίες, είναι σαν να μην μας αφορούν.
Και η συνύπαρξη όλων, τότε μοιάζει ορατή,
θαρρείς ότι μπορούμε, χωρίς κακό να ζούμε.
Έτσι μέσα στο άπλετο φως, τά πάντα λάμπουν,
και δεν έχει τέλος ο σκοπός.
Μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μέλα,
μέλα, μέλα, μέλα, μέλα, μελανίίίίνη,
κι απ' του χειμώνα το βασίλειο, τίποτα όρθιο δεν θα μείείείείνει.
Κι απ' του χειμώνα το βασίλειο, τίποτα όρθιο πια δεν θα μείνει!

Δεν γνωρίζω, αν και κατά πόσον, οι παραπάνω στίχοι θα μπορούσαν να μελοποιηθούν. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα ήταν ευχής έργο, αν πάλι δεν συμβεί, δεν τρέχει τίποτα. Πάντος για πάν ενδεχόμενο, το τηλέφωνό μου είναι: 6978 608014.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.