Κ ι θ ά ρ α - Τα Χριστούγεννα... δεν είναι πια λευκά (nyctodos)

Σε λίγες μέρες έρχονται τα Χριστούγεννα και πάντα με πιάνει μια μεγάλη νοσταλγία.

Μια παιδική νοσταλγία που συνδέεται με λαχταριστές μελωμένες λιχουδιές, με την πρώτη μου επιχειρηματική δραστηριότητα μου... τα κάλαντα εννοώ... και τα πολλά λαμπερά φώτα. Μαγικές μέρες που τινάζουν από πάνω τους αστρόσκονη και φιλανθρωπία.

Όταν ήμουν παιδί (η... ακόμα είμαι) νόμιζα πως τις μέρες αυτές όλος ο κόσμος είναι ευτυχισμένος και χαμογελαστός. Αρκουδίζουν στο πρώτο χιόνι, φωτογραφίζονται δίπλα στην προκάτ φάτνη σαν μοντέλα, και νηστεύουν για λίγες μέρες για να ξεπλυθούν από την άτιμη την αμαρτία.

Μιλάμε τώρα για μεγάλη ευτυχία.

Περνώντας τα χρόνια και όσο μεγάλωνα (δυστυχώς) τα Χριστούγεννα άρχιζαν να με φοβίζουν πιο πολύ και από την ανεμοβλογιά

Ερχόταν ο δέκατος τρίτος μισθός που έπρεπε να τον βολέψω ανάμεσα σε δώρα υποχρέωσης, σε καινούργια λαμπάκια για το δέντρο για το σπίτι, και το μπαλκόνι, και τον σκύλο, και την γάτα, και την γιαγιά...

Παντού λαμπάκια και τριγύρω σκοτεινιά. Πλάκα έχει εεεε.

Μετά ερχόταν το σύνδρομο του εορταστικού τραπεζιού. Πάρτε αγάπες μου ένα αρνί, μια γαλοπούλα, δέκα χοιρινές μπριζόλες και καμία σκωταριά μήπως έρθει και κανένας ξένος. Και μετά. Φαρδαίνουν οι κώλοι και τα μάγουλα στο όνομα των άγιων ημερών και τρέχουμε γύρω-γύρω το πάρκο της Εγνατίας μετρώντας πευκοβελόνες.

Επίσης μου μένουν αξέχαστα και τα πρωινά των Χριστουγέννων. Ενώ έχεις πιει από βραδύς τον άπακο έρχονται από τα χαράματα κάτι διαολοπιτσιρικάδες και σου βαράν τα κουδούνια για να σου τα... πούνε.

- Θείο... θείο... να τα πούμε

- Να σας πει ο παπάς στο αυτί και ο... άντε χριστουγεννιάτικα.

Ένα άλλο ωραίο έθιμο αυτές τις ημέρες είναι και η συντροφικότητα στο εορταστικό τραπέζι. Μαζεύονται όλα τα σόγια από τριών έως χιλίων χρονών και συντρώμε όλοι μαζί.

Αμ έτσι δεν το τρως το αρνί... σε τρώει.

Συγνώμη για τον παραπλανητικό πρόλογο αλλά ήταν λόγο των ημερών.

Άντε ρε παιδιά καλές γιορτές και αφήστε εμένα τον μουρτζούφλη και γκρινιάρη να σας το χαλάει...

Α και να μην το ξεχάσω...

Δεν γιορτάζω, δεν μου αρέσουν τα κάλαντα, δεν τρώω αρνί, δεν πληρώνω ντάμπλου ντοτ, ούτε έχω κόκκινη κάλτσα στο τζάκι.

Ακούς Άγιε Βασίλη. Αν θέλεις να στείλεις Δώρο πλήρωσε το κινητό μου τηλέφωνο.

Ωσαννά παιδιά μου... Ωσαννά!!!

nyctodos - Χρήστος Σταυρακούδης