Γιώτα Νέγκα - Τραγούδι, κάτι το πολύ φωτεινό
Ημερομηνία: 04/03/06, 12:07
Θέμα: Συνεντεύξεις



Όλα ήρθαν φυσικά στην καλλιτεχνική της πορεία... γιατί απλά η Γιώτα Νέγκα είναι γεννημένη να μας καθηλώνει με τη φωνή της, να μας χαρίζει ανεπανάληπτες συγκινήσεις με την ερμηνεία της καθώς και τη σκηνική της παρουσία, να μας αναδύει όλα εκείνα τα όμορφα και τα θλιμμένα μυστικά και συναισθήματα που κρύβονται στην ψυχή μας. Μια σεμνή και συνάμα εκρηκτική προσωπικότητα, γεμάτη αλήθειες, που έχει πολλά να μας δώσει ακόμη.

Από τη Φιλουμένα Ζλατάνου.



- Γιατί διαλέξατε το τραγούδι;

- Δεν το διάλεξα, με διάλεξε.

- Είχα διαβάσει ότι από τα 8 σας είχατε αποφασίσει τι θα κάνετε; Μου φαίνεται περίεργο πως ένα παιδί 8 ετών μπορεί να έχει συναίσθηση τι θα κάνει στη ζωή του.

- Δεν ήταν ακριβώς συνείδηση. Η μουσική και το τραγούδι, επειδή υπήρχε μες το σπίτι ήταν σαν την ανάσα, ήταν φυσικό! Το θεωρούσα αναπόσπαστό κομμάτι της ύπαρξής μου. Πάντα είχα μια τάση κυρίως με την ηθοποιία, αλλά και με τη μουσική, μου άρεσε να γρατζουνάω όργανα... αλλά ήρθε τόσο φυσικά, δεν διάλεξα να το βάλω ξαφνικά να το βάλω στη ζωή μου. Ακόμα και η πρακτική του ήρθε τελείως φυσικά. Ένιωθα καλά όταν τραγουδούσα, καταλάβαινα τις μελωδίες, έμαθα από πολύ μικρή να κάνω δεύτερες και φωνητικά, όμως δεν το υποκίνησα, δεν το κυνήγησα.

- Γνωρίζω ότι οι σπουδές ήρθαν πολύ αργότερα, παρόλο που ήδη είχατε αρχίσει να το εξασκείτε.

- Δούλεψα πολλά χρόνια σε ένα δικό μου χώρο «Το Έμμετρο» και αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να πειραματιστώ ελεύθερα έχοντας στο πλάι μου μια εξαιρετική παρέα. Ήθελα να τα προσεγγίσω όλα με έναν τρόπο. Οι σπουδές ήρθαν αργά διότι δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι θα ζω από αυτό. Και το παράξενο είναι ότι ούτε οι γονείς μου το είχαν καταλάβει παρότι με έβλεπαν που τραγουδούσα και χόρευα σωστά και το ήθελαν να ακολουθήσω αυτή την πορεία. Ήρθε κάποια στιγμή που η ωριμότητα, η δουλειά, οι φίλοι, οι ανάγκες ίσως με ώθησαν να το κάνω.

- Δίνετε την εντύπωση ενός πολύ θετικού ανθρώπου που ακόμα και οι αντίξοες συνθήκες δεν την πτοούν.

- Δεν θα το έλεγα, τόσο απόλυτα. Η φύση μου είναι δισυπόστατη, δηλαδή η χαρά μου έχει μια μελαγχολία και η λύπη μου πάντα έχει ένα φωτάκι. Νιώθω γειωμένη, δηλαδή όταν κάτι δεν θέλω να το κάνω αλλά δεν μπορώ και να το αποφύγω, δε βουλιάζω. Λέω «ωραία τώρα έπεσες στην πισίνα, δεν έχεις επιλογή θα κολυμπήσεις». Και κολυμπάω όσο καλύτερα μπορώ. Σ’ αυτό έμοιασα στη μητέρα μου.

- Το περιβάλλον παίζει μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της πορείας ενός ανθρώπου;

- Θαρρώ πως ναι.

- Περισσότερο από το ταλέντο;

- Όλα παίζουν ρόλο, δεν ξέρεις ποτέ ποια θα είναι η χημική ένωση και τι θα δώσει και εάν οι συγκυρίες θα το επιτρέψουν.

 

Γιώτα Νέγκα - Σύντομο βιογραφικό

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ξεκίνησε να τραγουδά αμέσως μετά το Λύκειο. Το 1992 δημιουργεί με μερικούς φίλους το «Έμμετρο» στο Μοσχάτο, μία μικρή μουσική σκηνή στην οποία δραστηριοποιείται η ίδια καλλιτεχνικά έως το 1996. Την περίοδο 1997- 2000 συνεργάζεται με τους Ν. Δημητράτο, Σ. Λιόση, Α. Ρεπάνη και άλλους, τραγουδώντας λαϊκά και ρεμπέτικα.

Το 2001 συναντιέται με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, την Ευανθία Ρεμπούτσικα και την Έλλη Πασπαλά και συμμετέχει στις παραστάσεις τους στην Αθήνα και σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.

Το 2003 κυκλοφορεί από τη νεοσύστατη δισκογραφική εταιρεία “Cantini” το CD single με τίτλο «Με τα μάτια κλειστά» που περιέχει το ομότιτλο τραγούδι σε στίχους και μουσική Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, ένα δισκογραφικό ντεμπούτο που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση. Αμέσως μετά εμφανίζεται δίπλα στον Γεράσιμο Ανδρεάτο σε παραστάσεις στη μουσική σκηνή “ZOOM” στην Πλάκα και την άνοιξη του 2004 ξεκινάει τη συνεργασία της με την ορχήστρα Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Μαγνησίας.

Ο χειμώνας του 2004 τη βρίσκει μαζί με την Εστουδιαντίνα στη σκηνή της «Ακτής Πειραιώς» και στο Fix Community της Θεσσαλονίκης, στο πρόγραμμα «Της Ελενίτσας...» με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Δημήτρη Ζερβουδάκη και τον Παναγιώτη Λάλεζα Συμμετέχει με το τραγούδι “Τι να του συμβαίνει” στο δίσκο του Οδυσσέα Τσάκαλου «Φυλακή με ορθάνοιχτη πόρτα» και κυκλοφορεί από την εταιρεία Cantini το πρώτο προσωπικό της δίσκο με τραγούδια του Βαγγέλη Κορακάκη και τίτλο “Το βέλος”.

 


- Το 2001, την Τσικνοπέμπτη, στην ακρόαση στο «Αερικό», ήταν η κατάλληλη στιγμή; Πείτε μου λίγο την ιστορία, πως το αποφασίσατε να πάτε, διότι το αποτέλεσμα είναι γνωστό... (σ.σ. τη διάλεξαν οι Ρεμπούτσικα, Καλαντζόπουλος και άρχισε η δισκογραφική της πορεία)

- Σαφώς κάποιος που αποφασίζει να ασχοληθεί με το τραγούδι, ψάχνει την ευκαιρία να κάνει όλα αυτά που ονειρεύεται, πραγματικότητα. Καθώς έχει μπει το τραγούδι στη ζωή μου και έχοντας δουλέψει αρκετά χρόνια στο «Έμμετρο», έχει αρχίσει να φουντώνει η ανάγκη μέσα μου να γνωρίσω καινούρια πράγματα. Στο «Έμμετρο» είχα την πολυτέλεια να πω από ροκ μπαλάντες μέχρι δημοτικά, όμως σε άλλα μαγαζιά δε μπορούσε να συμβεί το ίδιο. Στα ρεμπετάδικα λοιπόν έμαθα πάρα πολλά, όμως μετά από 2- 3 χρόνια που άρχισα να γνωρίζω το αντικείμενο άρχισα να καταλαβαίνω που στέκομαι, και ότι ένα κομμάτι μου μόνο πατάει στο ρεμπέτικο, εγώ είμαι λαϊκή τραγουδίστρια. Έτσι ένιωσα την ανάγκη να κάνω κάτι άλλο. Στην αρχή δεν έβλεπα πολύ φως, όμως ήμουν ευχαριστημένη με την πορεία μου και δεν παραπονιόμουν. Κάποια στιγμή χτυπάει το τηλέφωνο, 2 μέρες πριν την Τσικνοπέμπτη του 2001, και με ενημερώνουν από το εθνικό ωδείο, όπου φοιτώ, ότι γίνεται μια ακρόαση και έχουν έρθει σε επαφή με τη δασκάλα μου την κυρία Διαμαντοπούλου για να προτείνει άτομα που θα ενδιαφέρονταν να λάβουν μέρος. Τους ευχαριστώ αλλά μέσα μου δεν ήμουν σίγουρη εάν θα πήγαινα. Το ήθελα μεν αλλά ήμουν αναποφάσιστη. Και σε εκείνο το σημείο, χτυπάει ξανά το τηλέφωνο και είναι ο οργανωτής, ο οποίος ήθελε να ρωτήσει κάποια πράγματα σχετικά με τα πρακτικά της συμμετοχής μου. Εκεί κατάλαβα ότι ήταν σοβαρό και αποφάσισα να πάω. Πήγα τελευταία, ήμουν κουρασμένη διότι δούλευα εκείνες τις μέρες αλλά το γεγονός ότι το πρώτο άτομο που συνάντησα ήταν ο Γιάννης ο Φιλιππουπολίτης, συνεργάτης των παιδιών(σ.σ. Ρεμπούτσικα και Καλαντζόπουλος) αλλά και δικός μου με χαλάρωσε. Λέω το «Αυτή νύχτα μένει» του Σταμάτη Κραουνάκη, κάνω να κατέβω και μια φωνή μου λέει «Θα μας πείτε άλλο ένα;». Είπα άλλα δύο και μετά από καμιά 20αριά μέρες πήρε τηλέφωνο ο Παναγιώτης και μου πρότεινε να δοκιμάσουμε το «Με τα μάτια κλειστά».

- Δεν είναι λίγο ρίσκο το «Cantini» για μια νέα τραγουδίστρια σε ένα χώρο τόσο αδηφάγο; Εννοώ εάν ήσασταν σε μια μεγαλύτερη εταιρία ίσως θα υπήρχε μια διαφορετική προώθηση, ίσως σας γνώριζε περισσότερος κόσμος;

- Θα κάνω έναν παραλληλισμό. Το «Cantini» είναι ένα μικρό χωριό και η μεγάλη εταιρία μια μεγάλη πόλη. Που ζει ο κόσμος πιο ανθρώπινα; Νιώθω ότι μου ταιριάζει περισσότερο. Άλλωστε η εταιρία δημιουργήθηκε παράλληλα με «τα μάτια κλειστά». Έτσι για μένα δεν ετέθη ποτέ θέμα επιλογής ή στρατηγικής. Ήρθαν μόνα τους τα πράγματα. Όμως όπως είχα πει στο παρελθόν, οι μεγάλες εταιρίες έχουν ιεραρχήσει εκ των προτέρων τι θα κάνουν, και αν θέλουν να προσεγγίσουν πραγματικά κάποιον το κάνουν. Ίσως μια μεγάλη εταιρία να με προωθούσε περισσότερο αλλά αυτό δεν αποτελεί θέσφατο και πιστεύω ότι μια μικρή εταιρία είναι καλύτερη γιατί τα πράγματα είναι πιο οικογενειακά, άλλωστε μιλάς με τον πρόεδρο απευθείας (γελώντας). Πιστεύω ότι για τους νέους καλλιτέχνες είναι καλύτερο να είναι σε μικρές εταιρίες διότι είναι πιο ανθρώπινη η κατάσταση.

- Τότε γιατί υπάρχουν τόσα ριάλιτι;

- Γιατί δε σκέφτονται όλοι με τον ίδιο τρόπο. Για πάρα πολλούς πριν από μένα αλλά και για πάρα πολλούς μετά από μένα η όλη διαδικασία έρχεται φυσικά. Αυτό που συμβαίνει με τα ριάλιτι είναι μια άλλη κατάσταση. Προβάλλεται το δημοφιλές, η αναγνωσιμότητα και το οικονομικό. Ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά υπάρχουν πολύ καλές φωνές. Η ιεράρχηση όμως δεν είναι η σωστή.

- θα το κάνατε ποτέ;

- Με αυτούς τους όρους που λειτουργούν τα ριάλιτι τώρα; Με απαραίτητη προϋπόθεση να εκτεθώ σαν προσωπικότητα ή να με χρησιμοποιήσουν για την τηλεθέαση;

- Και να σας αλλάξουν, να σας βάλουν σε καλούπι.

- Αυτό είναι το πρώτο που δε μπορώ να δεχτώ. Νιώθω ότι κανένας δεν πάει πουθενά εάν δεν είναι ο εαυτός του. Είναι ενάντια στους φυσικούς νόμους να μπορέσει κάποιος να καμωθεί ότι είναι κάποιος άλλος μια ζωή, και να είναι και ισορροπημένος και πετυχημένος. Επίσης δε θα μπορούσα να πάω με αυτούς τους όρους γιατί θα με ενδιέφερε να κυριαρχεί το τραγούδι, η ικανότητα και η γνώση. Δε δέχομαι τίποτε άλλο πέρα από αυτό.

- Είστε φιλόδοξη; Και μέχρι που φτάνει η φιλοδοξία σας;

- Είμαι φιλόδοξη στο να πω τραγούδια πολύ σημαντικά, που να έχουν αλήθεια για μένα. Να τα ακούω μετά από 20 χρόνια και να με συγκινούνε. Επίσης, θέλω να φάω το κομμάτι της τούρτας που μου ανήκει, κανενός άλλου. Όχι ολόκληρη την τούρτα γιατί θα βαρυστομαχιάσω. Θέλω να γευτώ αυτό που μου ανήκει.

- Είστε ισορροπημένη μέσα σας, είστε ευχαριστημένη με τις μέχρι τώρα επιλογές σας;

- Ναι. Προβληματισμένη πολύ αλλά νιώθω καλά. Ακόμα και με τα λάθη μου. Δόξα το Θεό που τα έχω κάνει.

- Μας διδάσκει η αποτυχία ή μας καταρρακώνει;

- Αν πάρουμε το μήνυμα σωστά ναι. Πονάει βέβαια, αλλά καλός είναι ο πόνος, και η γέννα με πόνο γίνεται. Δεν πρέπει να διώχνουμε τον πόνο από τη ζωή μας, είναι απαραίτητος καταλύτης.

- Οι πολύ ωραίες στιγμές διαρκούν λίγο ή τελειώνουν και αφήνουν μια μελαγχολία. Πιστεύετε ότι αξίζουν αυτές οι λίγες στιγμές τον μετέπειτα πόνο ή τη μετέπειτα μελαγχολία;

- Ναι, το αξίζουν, διότι η σωστή διαχείριση και της χαράς και του πόνου φέρνει την ισορροπία. Δεν μπορείς να βγάλεις ένα συστατικό και να θέλεις να υπάρχει ισορροπία.

- Όταν κάποιος σας παρακολουθεί να ερμηνεύετε ένα κομμάτι, του διοχετεύετε πολύ όμορφα συναισθήματα. Για παράδειγμα το «Με τα μάτια κλειστά» μπορεί να ωθήσει το θεατή να ερωτευτεί. Πώς το καταφέρνετε αυτό; Φαίνεται σαν να το βιώνετε και εσείς.

- Είναι ο μόνος τρόπος, δεν μπορώ να το κάνω αλλιώς. Τραγουδώ πρώτα για μένα. Εάν εγώ αισθανθώ ότι ένα βράδυ σε ένα τραγούδι μπορούσα και καλύτερα, όσο και να ενθουσιαστεί το κοινό, εγώ ξέρω ότι δεν τα κατάφερα. Φιλτράρεται η όλη διαδικασία μέσα από μένα, έχω τις εικόνες μου, το ζω κάθε βράδυ και αν δε συμβεί αυτό δεν είναι καλό το αποτέλεσμα.

- Δεν είναι ψυχοφθόρο αυτό;

- Πάρα πολύ αλλά αναπληρώνεται, γυρίζει πίσω αυτή η ενέργεια. Ό, τι νιώθω εγώ βρίσκει αποδέχτες, οι οποίοι το γυρίζουν πολλαπλάσια. Έτσι και εκείνοι λυτρώνονται και εγώ παίρνω δύναμη να το κάνω την επόμενη ημέρα ξανά. Είναι ροή ενέργειας.

- Ποια η σχέση σας με το κοινό; Έχω βρεθεί σε παράσταση του «Τσίρκου Κάλπικου» όπου το κοινό φώναζε το όνομα σας. Πώς το δέχεστε;

- Συγκινούμαι πολύ. Υπήρξαν κάποιες βραδιές στο «Ζυγό» (σ.σ. το μαγαζί στην Πλάκα στην Αθήνα όπου παρουσιάστηκε πρώτα η παράσταση «Τσίρκο κάλπικο») που αισθανόμουν έναν κόμπο στο λαιμό και δεν μπορούσα να τους το δείξω. Τους σέβομαι πολύ και τους αγαπάω, σαν να δένομαι. Δεν το αναλύω, απλά το νιώθω.

- Τι σημαίνει ο έρωτας για σας;

- Είναι το απαραίτητο συστατικό, είναι να το θες χωρίς να το σκεφτείς, είτε πάει καλά είτε όχι. Είναι ένα πηγαίο συναίσθημα, φωτεινό, κόκκινο... Έτσι αντιμετωπίζω και το τραγούδι, σαν να είναι κάτι πολύ φωτεινό και κόκκινο.

- Μπορείτε να ελέγξετε τη ματαιοδοξία που μπορεί να πηγάσει μέσα από την αναγνωσιμότητα;

- Δεν ξέρω, το ελπίζω. Το να διαβάζεις να σε κρίνουν με τόσο ζωηρά χρώματα σε κάνει να κολακεύεσαι. Σε πρώτο επίπεδο λες ότι τα κατάφερες, το κάνεις σωστά, έχει αποδέχτες, δεν πάει στα χαμένα. Όταν όμως ο θαυμασμός γίνεται πολύ μεγάλος και αφεθείς τότε μπορεί να ζαλιστείς. Είναι σαν παγίδα, πρέπει να το ελέγξεις.

- Και ο Λουδοβίκος των Ανωγείων έχει μιλήσει για το μέτρο των πραγμάτων...

- Ο Παναγιώτης (σ σ. Καλαντζόπουλος) έχει πει κάτι πολύ σωστό, που μου έχει μείνει: «Τα πράγματα στη ζωή δεν είναι θέμα υλικού, είναι θέμα δόσης». Δηλαδή μια καλή συνταγή δεν είναι μόνο τα σωστά, αγνά, υπέροχα υλικά, πρέπει να έχει και τη δόση τη σωστή. Συμφωνώ και με το Λουδοβίκο και με τον Παναγιώτη.

- Δέχεστε να κάνετε θυσίες για την προβολή σας, όπως το να είστε το μουσικό background μιας εκπομπής; Να είστε εκεί απλά ως διασκεδαστές;

- Κανένας στη ζωή δε μπόρεσε ποτέ να κάνει αυτό που ήθελε και μόνο. Ακόμα και οι καταστάσεις που δεν έχεις επιλέξει, έχουν λόγο ύπαρξης. Στη δική μου περίπτωση που θεωρώ ότι ακόμα είμαι στο χολ του σπιτιού που λέγεται τέχνη, μουσική, πιστεύω ότι θα ήταν αγενές από τη στιγμή που με καλούν σε μια εκπομπή και δεν έχω κανένα λόγο να αρνηθώ, να μη πάω. Εάν βιώσω κάτι που δε μου αρέσει, θα έχω την πληροφορία να θέσω όρους την επόμενη φορά. Όποιος με καλεί με τιμά και οφείλω να έχω εκ των έσω άποψη και να μην απορρίπτω κάτι πριν το γνωρίσω.

- Αν σας καλούσαν σε ένα ριάλιτι να τραγουδήσετε;

- Θα έλεγα ευχαριστώ αλλά δεν έχω κάτι να κάνω, να δώσω σε αυτή τη φάση που με ρωτάς.

- Ένα τελείως διαφορετικό ζήτημα είναι το εξής: Dire Straits και Καζαντζίδης (σ.σ. έχει αναφερθεί ότι ανήκουν στις προτιμήσεις της), δυο άκρα...

- Ίδια είναι!

- Γιατί;

- Γιατί είναι γνήσια και τα δύο.

- Τι σημαίνει λαϊκή τραγουδίστρια για σας;

- Ας πούμε ότι είναι λαϊκά τα ακούσματά μου ή λαϊκός ο τρόπος που τραγουδάω, πιθανών να είναι κάποια γυρίσματα της φωνής μου που παραπέμπουν στο κλασσικό λαϊκό. Έχω πει και τραγούδια που δεν ήταν λαϊκά αλλά τους έδωσα μια λαϊκή πνοή.

- Τι σημαίνει για σας το να είναι κάποιος δάσκαλος; Τι κάνει κάποιον καλό δάσκαλο;

- Αυτός που ανοίγει ορίζοντες, δρόμους, που δίνει καινούρια πράγματα, που σου λέει με έναν τρόπο αυτό που υποψιάζεσαι και σου δείχνει πιο πέρα.

- Κινήστε σε ένα χώρο αδηφάγο. Πόσο εύκολο είναι να δημιουργείς φιλίες σε ένα τέτοιο χώρο;

- Όσο εύκολο ή δύσκολο είναι σε όλα τα επαγγέλματα. Είναι θέμα ανθρώπου η φιλία και όχι θέμα χώρου. Αν θέλεις να το κάνεις και είναι αμοιβαίο, γίνεται και αντιπαλεύει όλο τον αδηφάγο χώρο. Είναι θέμα αρμονίας και χημείας.

- Εκτός από τα της μουσικής, η συνεργασία σας με τους Ρεμπούτσικα, Καλαντζόπουλο, Πασπαλά και Λουδοβίκο των Ανωγείων, τι σας έχει δώσει;

- Μια καινούρια ματιά στην αισθητική των πραγμάτων, δρουν και οι τέσσερις καταλυτικά στην πρωταρχική μου αισθητική. Είναι τέσσερις άνθρωποι που έχουν ζήσει διαφορετικές ζωές από ότι έχω ζήσει εγώ, ο Λουδοβίκος στα Ανώγεια που είναι πάρα πολύ σημαντικό, η Ευανθία και ο Παναγιώτης έχουν ζήσει στην Ευρώπη, έχουν ακούσει μουσικές, έχουν μια αισθητική επίσης χρωματισμένη με πάρα πολύ ενδιαφέρον, η Έλλη στην Αμερική... Όλα αυτά για μένα προσθέτουν απίστευτα χρώματα στην παλέτα της αισθητικής μου. Επίσης η εμπειρία τους στο χώρο όσον αφορά τη δισκογραφία είναι πολύ πολύτιμη για μένα.









Το άρθρο αυτό προέρχεται από τον ιστοχώρο Κ ι θ ά ρ α
http://portal.kithara.gr

Η διεύθυνση του άρθρου είναι:
http://portal.kithara.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=805